Imodium 12 kapsułek 2 mg

Imodium 12 kapsułki 2 mg jest lekiem przeciwdymiarowym wskazanym do leczenia ostra i przewlekła biegunka. Każda kapsułka zawiera 2 mg chlorowodorku Loperamidu, składnika aktywnego, który działa poprzez spowolnienie ruchów jelitowych, faworyzując w ten sposób jeden Większe wchłanianie cieczy i zmniejszenie częstotliwości zrzutów. Imodium jest odpowiednie dla dorosłych i dzieci w wieku 12 lat i starszych i jest skuteczne w Szybko zmniejsz objawy biegunki, poprawa spójności stołka i zmniejszenie utraty cieczy.

Imodium jest odpowiednie dla:

• Objawowe leczenie ostrej biegunki u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat.

• Leczenie przewlekłej biegunki związane z określonymi warunkami patologicznymi.

• Regulacja spójności stolca u pacjentów z Ileostomią.

Aktywne składniki

Aktywne zasady zawarte w Imodium 12 kapsułek 2 mg - Jaki jest aktywny składnik kapsułek Imodium 12 2 mg?

Sztywna kapsułka zawiera składnik aktywny: 2 mg chlorowodorek. Orosoluble Tablet zawiera aktywny składnik: chlorowodorek Loperamidu 2 mg. Miękka kapsułka zawiera składnik aktywny: 2 mg chlorowodorek. Zmienniki ze znanymi efektami. Imodium 2 mg sztywne kapsułki: laktoza 127 mg. Imodium 2 mg tabletki orosolubne: Każdy tablet zawiera 750 mikrogramów aspartamu; Aromat miętowy zawiera ślady siarków. Imodium 2 mg kapsułki miękkie: Każda miękka kapsułka zawiera 115,31 mg glikolu propylenowego. Pełna lista substancji zaróbek znajduje się w sekcji 6.1.

Substancje substancji desyste

Skład kapsułek Imodium 12 Mg - Co Imodium 12 kapsułki zawiera 2 mg?

Imodium Mg Sztywne kapsułki: laktoza, skrobia kukurydziana, talk, stearynian magnezu. Duża zielona kapsułka składa się z: eritithrozyny (i 127); Indigotyna (i 132); Żółty tlenek żelaza (i 172); czarny tlenek żelaza (i 172); Dwutlenek tytanu i żelatyna. Imodium 2 mg tabletki orosolubne: żelatyna, mannitol, aspartam, aromat mięty, sód wodorowęglanowy. Imodium 2 mg kapsułki miękkie: mono caprilato propylengicle, propylengicle, woda destylowana. Kapsułka składa się z: żelatyny, glicerolu 99%, propylengicle, FD i C Blue N.1. 

Wskazania

Wskazania terapeutyczne Imodium 12 kapsułki 2 mg - Dlaczego I Imodium 12 kapsułki 2 mg? Czym jest zastosowanie?

Imodium jest wskazane do objawowego leczenia ostrej biegunki.

Przeciwwskazania do wtórnych efektów

Imodium przeciwwskazania 12 kapsułek 2 mg - Kiedy powinienem użyć Imodium 12 Capsule 2 mg?

Nadwrażliwość na składnik aktywny lub którykolwiek z substancji zaróbek wymienionych w paragrafie 6.1; dzieci poniżej 6 roku życia; Ciąża i karmienie piersią (patrz sekcja 4.6 „„ ciąża i karmienie piersią ”). Imodium nie powinno być stosowane jako terapia pierwotna: w ostrej czerwonce charakteryzującej się obecnością krwi w stolcu i wysokiej gorączce; U pacjentów z ostrym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub pseudomembranozą zapalenie jelita grubego z powodu zastosowania antybiotyków o szerokim spektrum; U pacjentów z bakteryjnym zapaleniem enterokolii spowodowanym przez ciała inwazyjne, w tym Salmonella, Shigella i Campylobacter. Zasadniczo zastosowanie Loperamidu HCl jest przeciwwskazane we wszystkich przypadkach, w których należy rozpocząć hamowanie perystaltyki ze względu na możliwe ryzyko znaczących konsekwencji, takich jak Ileo, Megacolon i toksyczny megakolon.

Dawkowanie

Ilość i metoda spożycia kapsułek Imodium 12 mg - Jak przyjmujesz Imodium 12 kapsułek 2 mg?

Dawkowanie. Dorośli: Początkowa dawka to 2 sztywne kapsułki lub 2 miękkie kapsułki lub 2 tabletki orosolubne (4 mg). Kontynuuj leczenie 1 kapsułką lub 1 tabletką (2 mg), po każdej kolejnej ewakuacji nieformowanych stolców (miękkich). Maksymalna dzienna dawka to 8 kapsułek lub tabletek dziennie (16 mg). Specjalne populacje. Dzieci w wieku od 6 do 17 lat (patrz sekcja 4.3): dawka początkowa to 1 sztywna kapsułka lub 1 miękka kapsułka lub 1 orozolubna tablet (2 mg). Kontynuuj leczenie 1 kapsułką lub 1 tabletką (2 mg), po każdej kolejnej ewakuacji nieformowanych stolców (miękkich). Maksymalna dzienna dawka u dzieci należy ustalić zgodnie z masą ciała (3 kapsułki lub tabletki/20 kg), ale nie może przekraczać maksymalnie 8 kapsułek lub tabletek dziennie (16 mg). Dostępne dane dotyczące stosowania Loperamidu HCL u dzieci poniżej 12 roku życia są ograniczone (patrz sekcja 4.8 „„ Nieprawidłowe efekty ”). Starsi: u osób starszych nie jest konieczne. Upośledzenie nerek: U pacjentów z zaburzeniami nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki. Zakończenie funkcji wątroby: Chociaż dane u pacjentów z upośledzeniem wątroby nie są dostępne, Loperamid HCl powinien być używany ostrożnie u tych pacjentów z powodu zmniejszonego metabolizmu pierwszego etapu (patrz sekcja 4.4 "Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności. Imodium 2 mg sztywne kapsułki/2 mg miękkie kapsułki miękkie. Kilka sekund; Wyniki, zatrzymaj leczenie i skonsultuj się z lekarzem.

OCHRONA

Imodium Ochrona 12 kapsułek 2 mg - Jak zatrzymać Imodium 12 kapsułek 2 mg?

Przechowuj lek w temperaturze nieprzekraczającej 25 stopni C.

Ostrzeżenia

Ostrzeżenia Imodium 12 kapsułki 2 mg - Na Imodium 12 kapsułek 2 mg Ważne jest, aby wiedzieć:

Leczenie biegunki loperamidem HCl jest tylko objawowe. Dlatego tam, gdzie to możliwe, właściwe jest również interweniowanie przy przyczyn zaburzenia. W epizodach ostrej biegunki Loperamid HCl jest ogólnie w stanie zatrzymać objawy w ciągu 48 godzin; Po tym okresie bez znacznych wyników leczenie musi zostać przerwane, a pacjent musi zostać powiadomiony o potrzebie udania się do lekarza na konsultację. U pacjentów z biegunką, szczególnie u dzieci, może wystąpić ważna utrata cieczy i elektrolitów. W takich przypadkach może być bardzo ważne, aby prawidłowe ponowne zintegrowanie samych cieczy i elektrolitów. Chociaż u pacjentów z dysfunkcją wątroby nie ma żadnych danych farmakokinetycznych, loperamid HCL należy stosować ostrożnie u tych pacjentów z powodu intensywnego metabolizmu pierwszego etapu. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby, ponieważ może to prowadzić do względnego przedawkowania z toksycznością ponoszoną przez SNC. Pacjenci z AIDS leczonymi loperamidem HCL na biegunkę powinni przerwać terapię w pierwszych oznakach rozciągania brzucha. U tych pacjentów z zakaźnym zapaleniem jelita grubego pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego, leczonych HCL, stwierdzono przypadki niedrożności jelit ze zwiększonym ryzykiem toksycznego megakolonu. Jeżeli zaparcia lub wzdęcie brzucha lub ALEO objawiają się natychmiast, aby natychmiast zatrzymać leczenie. Zgłoszono przypadki nadużycia i niewłaściwe stosowanie loperamidu, zastosowane jako substytut opioidów, u osób z zależnością od tych substancji (patrz sekcja 4.9). Zgłoszono zdarzenia serca, w tym rozszerzenie QT i kompleksu QRS i najlepszych toalet w związku z przedawkowaniem. Niektóre przypadki miały śmiertelny wynik (patrz sekcja 4.9). Przedawkowanie może sprawić, że obecność zespołu Brugady. Pacjenci nie powinni przekraczać zalecanej dawki i/lub nie trwać czasu trwania terapii. Populacja pediatryczna: U dzieci w wieku od 6 do 12 lat Imodium musi być używane wyłącznie pod nadzorem lekarza. Dostępne dane dotyczące stosowania Loperamidu HCL u dzieci poniżej 12 roku życia są ograniczone (patrz sekcja 4.8 „„ Nieprawidłowe efekty ”). Ważne informacje o niektórych zarobkach: Sztywne kapsułki Imodium 2 mg zawierają laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi problemami nietolerancji galaktozy, od całkowitego deficytu laktaz lub przez złebsorpcję glukozy-galaktozy, nie mogą przyjmować tego leku. Imodium 2 mg tabletki orosolubne zawierają: ślady siarków. Sulfity rzadko mogą powodować poważną nadwrażliwość i reakcje oskrzeli; 0,750 mg aspartamu dla pojedynczej dawki, co odpowiada 0,011 mg/kg dla dorosłego 70 kg i 0,038 mg/kg dla dziecka 20 kg. Aspartam jest hydrolizowany w przewodzie pokarmowym, gdy jest przyjmowany doustnie. Jednym z głównych produktów jego hydrolizy jest fenilalanina. Żadne dane kliniczne i niekliniczne nie są dostępne do oceny zastosowania aspartamu u dzieci poniżej 12 roku życia; Mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na pojedynczą dawkę. Można go zatem uznać za zasadniczo wolne od sodu; 0 00066 mg alkoholu benzilowego dla pojedynczego tabletu. Alkohol benzilowy może powodować reakcje alergiczne. Możliwe jest, że akumulacja dużych ilości alkoholu benzilowego może powodować kwasicę metaboliczną; Używaj ostrożnie i tylko wtedy, gdy to konieczne, szczególnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek; 0,00003 mg alkoholu (etanol) w każdym tablecie. Ilość etanolu tego leku jest równoważna mniej niż 0,00000075 ml piwa lub 0,0000003 wina. Ten lek zawiera ilość etanolu, który nie powoduje znaczących skutków. Imodium 2 mg miękkie kapsułki zawierają: 115,31 mg glikolu propylenowego. 115,31 mg glikolu propylentowego W przypadku pojedynczej dawki, równoważnej 1,65 mg/kg dla dorosłego 70 kg i 5,77 mg/kg dla dziecka 20 kg; Mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na pojedynczą dawkę. Można go zatem uznać zasadniczo sodu.

Interakcje

Interakcje Imadium 12 kapsułek 2 mg - które leki lub jedzenie mogą zmienić wpływ kapsułek Imodium 12 mg? '

Dane niekliniczne wykazały, że loperamid jest substratem glikoproteiny P. Jednoczesne podawanie lopemidu (w pojedynczej dawce 16 mg) z chinidyną lub rytonawirem (oba inhibitory glikoproteiny P) wykazało wzrost poziomu loperamidu w osoczu loperamidu od 2 do 3 razy. Znaczenie kliniczne tej interakcji farmakokinetycznej z inhibitorami Glykoprotein P, gdy lopemid podaje się w zalecanych dawkach (od 2 do maksymalnie 16 mg dziennie) jest nieznane. Współczesne podawanie loperamidu (w pojedynczej dawce 4 mg) i itrakonazolu, inhibitora CYP3A4 i glikoproteiny P wykazało wzrost poziomu loperamidu w osoczu o 34 razy. W tym samym badaniu gefibrizil, inhibitor CYP2C8 wykazał wzrost poziomu loperamidu w osoczu 2 razy. Połączenie itrakonazolu i gefibrizil wykazało wzrost piku w osoczu loperamidu o 4 razy i wzrost całkowitej ekspozycji na osocza wynoszącą 13 razy. Wzrosty te nie były związane z wpływem na ośrodkowy układ nerwowy (SNC), jak zauważono testy psychomotoryczne (na przykład subiektywne zawroty głowy i test substytutu symbolu cyfrowego). Współczesne podawanie loperamidu (w pojedynczej dawce 16 mg) i ketokonazolu, inhibitora CYP3A4 i glikoproteiny P wykazało wzrost poziomu loperamidu 5 -czasowego. Wzrost ten nie był związany ze wzrostem efektów farmakodynamicznych wykrytych przez źrenica. Jednoczesne leczenie doustną desmopresyną było wzrost stężenia desmopresyny w osoczu 3 razy, prawdopodobnie z powodu spowolnionej ruchliwości przewodu pokarmowego. Nie zaleca jednoczesnego stosowania inhibitorów cytokromowych CYP450. Substancje, które przyspieszają tranzyt przewodu pokarmowego, mogą zmniejszyć się z imod. Leki o właściwościach farmakologicznych podobne do właściwości warsztatów lub leków, które mogą spowolnić perystaltykę jelitową (np. Antycholinergiczną), mogą zwiększyć imod.

Skutki uboczne

Podobnie jak wszystkie leki, Imodium 12 kapsułki 2 mg mogą powodować skutki uboczne - jakie są skutki uboczne kapsułek Imodium 12 2 mg?

Dorośli i dzieci w wieku> = 12 lat niepożądanych reakcji zgłoszonych w badaniach klinicznych z Loperamidem HCl Bezpieczeństwo Loperamidu HCL oceniono u 3076 dorosłych i dzieci w wieku> = 12 lat, że biorą one udział w 31 kontrolowanych i nie kontrolowanych HCL zastosowanych zastosowanych zastosowanych zastosowanych badaniach predombicznych w leczeniu biegunki. Spośród nich w 26 badaniach były one ostrą biegunkę (n = 2755) i 5 biegunki (n = 321). Niekorzystne reakcje na najczęściej popularny lek (ADR) (tj. Z częstością występowania> = 1%) w badaniach klinicznych konloperamidu HCl w leczeniu ostrej biegunki były następujące: zaparcia (2,7%), wzdęcia (1,7%), bólu głowy (1,2%) i nudności (1,1%). W badaniach klinicznych dotyczących leczenia przewlekłej biegunki najczęściej zgłaszane ADR (tj.> = 1%występowania) były następujące: wzdęcia (2,8%), zaparcia (2,2%), nudności (1,2%) i zawroty głowy (1,2%). Poniższa lista pokazuje ADR, które zgłoszono zastosowanie Loperamidu HCL w badaniach klinicznych (w przypadku ostrej lub przewlekłej biegunki) u dorosłych i dzieci w wieku> = 12 lat. Częstotliwość reakcji niepożądanych przedłożona później jest zdefiniowana przez laserowe: bardzo powszechne (> = 1/10); Gmina (> = 1/100 do <1/10); Niezwykłe (> = 1/1000 do <1/100); rzadkie (> = 1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadkie (<1/10 000); Nie wiadomo (częstotliwości nie można zdefiniować na podstawie dostępnych danych). Reakcje niepożądane zgłoszone przy zastosowaniu Loperamidu HCl w badaniach klinicznych u dorosłych i dzieci w wieku> = 12 lat. Patologie układu nerwowego. Ból głowy. Diarreaacuta: gmina; Przewlekła biegunka: rzadka. Zawrót głowy. Ostra biegunka: rzadka; Przewlekła biegunka: wspólna. Patologie żołądkowo -jelitowe. Zaparcia, nudności, wzdęcia. Ostra biegunka: wspólna; Przewlekła biegunka: wspólna. Ból brzucha, złe samopoczucie brzucha, suchość w ustach. Ostra biegunka: rzadka; Przewlekła biegunka: rzadka. Ból w górnej części brzucha, wymioty. Ostra biegunka: rzadka. Niestrawność. Przewlekła biegunka: rzadka. Relaksowanie brzucha. Ostra biegunka: rzadka. Patologia skóry i tkanki podskórnej. Wysypka. Ostra biegunka: rzadka. Reakcje niepożądane zgłoszone w doświadczeniu po marketingu z Loperamidem HCL: określenie niepożądanych reakcji poprzez doświadczenie po marketingu dla Lopemii HCl nie rozróżnia ostrych i przewlekłych wskazań biegunki lub populacji dorosłych i dzieci; Zebrane dane reprezentują zatem połączenie wskazań (ostre i przewlekłe biegunki) i omawianych populacji (dorośli i dzieci). Reakcje niepożądane zaobserwowane podczas doświadczenia po marketingu dla Loperamidu HCl są wymienione poniżej zgodnie z klasyfikacją narządów systemowych, przy użyciu terminologii MEDDRA. Niekorzystne kondycje zgłoszone przy użyciu HCl Lopemis w doświadczeniu po marketingu u dorosłych i dzieci. Zaburzenia układu odpornościowego: reakcja nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna (w tym wstrząs anafilaktyczny), reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia układu nerwowego: senność, utrata przytomności, odrętwienie, zmniejszenie poziomu świadomości, hipertonia, zaburzenia koordynacji. Patologie sowy: mity. Patologie żołądkowo -jelitowe: Ileo (w tym paralityczny Ileo), megakolon (w tym toksyczny megakolon), Glossinia, ostre zapalenie trzustki (częstotliwość nieznana). Patologie skóry i tkanki podskórnej: erupcja Bollosa (w tym zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka i wieloaspektowana rumień), obrzęk na angioedłę, pokrzyżę, swędzenie. Patologie nerek i moczu: Zatrzymanie moczu. Patologie i warunki systemowe dotyczące siedziby administracji: zmęczenie. Populacja pediatryczna: Bezpieczeństwo Loperamidu HCL oceniono u 607 pacjentów w wieku od 10 do 13 lat, którzy wzięli udział w 13 kontrolowanych badaniach klinicznych i nie kontrolowano pracy HCL stosowanej w leczeniu ostrej biegunki. Zasadniczo profil ADR W tej populacji pacjentów było podobne do obserwowanej w badaniach klinicznych z HCl Lopemis stosowaną u dorosłych osób i dzieci w wieku 12 lat i starszych. Zgłaszanie podejrzanych działań niepożądanych. Raportowanie podejrzanych niepożądanych reakcji, które występują po zezwoleniu na lekarstwo, jest ważne, ponieważ umożliwia ciągłe monitorowanie stosunku korzyści/ryzyka leku. Dla pracowników służby zdrowia érichiesto, aby zgłosić dowolną podejrzaną reakcję niepożądaną poprzez krajową jednostkę raportowania na stronie http://www.agenziafarmaco.gov.it/content/come-segnalare-unasospe tta-reation-vversa.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli ciąża jest w toku, jeśli podejrzana lub planuje ciążę lub jeśli karmisz piersią mlekiem matki, poproś lekarza o radę przed przyjmowaniem Imodium 12 kapsułek 2 mg

Podawanie imodum jest przeciwwskazane podczas ciąży i karmienia piersią. Kobiety w ciąży, które karmią piersią, muszą zatem zostać powiadomione o potrzebie skonsultowania się z lekarzem w sprawie najbardziej odpowiedniego leczenia.