Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten

Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten is een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID) geïndiceerd voor symptomatische behandeling van pijn van milde tot matige intensiteit. Elke tablet bevat dexketoprofen 25 mg, een actief ingrediënt dat bekend staat om zijn effectiviteit bij het verminderen van pijn aan het bewegingsapparaat, dysmenorroe en tandpijn. De tabletten zijn gecoat om een ​​gemakkelijkere inname en een betere maagverdraagbaarheid te garanderen. Enantyum is geformuleerd om snelle pijnverlichting te bieden, dankzij de gerichte werking en het vermogen om de synthese van prostaglandinen, chemicaliën die verantwoordelijk zijn voor ontstekingen en pijn, te remmen. Dit medicijn is vooral nuttig voor mensen die op zoek zijn naar een effectieve en snelle optie om acute pijn te behandelen.

ACTIEVE INGREDIËNTEN

Actieve ingrediënten in Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Wat is het actieve ingrediënt in Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten?

Elke tablet bevat: dexketoprofen 25 mg als dexketoprofen-trometamol. Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

HULPSTOFFEN

Samenstelling van Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Wat bevat Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten?

Tabletkern: -maïszetmeel, -microkristallijne cellulose, -natriumzetmeelglycolaat, -glyceroldistearaat. Filmcoating: - droge lak bestaande uit: - hypromellose, - titaniumdioxide, - macrogol 6000; -propyleenglycol.

INDICATIES

Therapeutische indicaties Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Waarom wordt Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten gebruikt? Waar is het voor?

Symptomatische behandeling van pijnlijke aandoeningen van milde tot matige intensiteit, zoals pijn aan het bewegingsapparaat, dysmenorroe, tandpijn.

CONTRA-INDICATIES BIJWERKINGEN

Contra-indicaties Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Wanneer mag Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten niet worden gebruikt?

Enantyum-tabletten mogen niet worden gebruikt in de volgende gevallen: - patiënten met overgevoeligheid voor het werkzame bestanddeel, voor andere NSAID's, of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen; - patiënten bij wie werkzame stoffen met een vergelijkbare werking (bijv. acetylsalicylzuur of andere NSAID's) astma-aanvallen, bronchospasme, acute rhinitis veroorzaken of de oorzaak zijn van neuspoliepen, urticaria of angioneurotisch oedeem; - bekende fotoallergische of fototoxische reacties tijdens behandeling met ketoprofen of fibraten; - patiënten met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale bloedingen of perforaties in verband met eerdere behandeling met NSAID's; - patiënten met een actieve maagzweer/gastro-intestinale bloeding of een voorgeschiedenis van gastro-intestinale bloeding, ulceratie of perforatie; - patiënten met chronische dyspepsie; - patiënten die andere actieve bloedings- of stollingsstoornissen hebben; - patiënten met de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa; - patiënten met ernstig hartfalen; - patiënten met matige tot ernstige nierinsufficiëntie (creatinineklaring ≤ 59 ml/min); - patiënten met een ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh-score 10 - 15); - patiënten met hemorragische diathese en andere stollingsstoornissen; - patiënten met ernstige uitdroging (veroorzaakt door braken, diarree of onvoldoende vochtinname); - tijdens het derde trimester van de zwangerschap en borstvoeding (zie rubriek 4.6).

DOSERING

Hoeveelheid en hoe wordt Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten ingenomen - Hoe wordt Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten ingenomen?

Dosering Volwassenen Afhankelijk van de aard en intensiteit van de pijn is de aanbevolen dosis doorgaans 12,5 mg om de 4-6 uur of 25 mg om de 8 uur. De totale dagelijkse dosis mag niet hoger zijn dan 75 mg. Bijwerkingen kunnen tot een minimum worden beperkt door de laagste effectieve dosis te gebruiken voor de kortst mogelijke behandelingsduur die nodig is om de symptomen onder controle te houden (zie rubriek 4.4). Enantyum-tabletten zijn niet geïndiceerd voor langdurige behandelingen en de toediening dient beperkt te blijven tot uitsluitend de symptomatische periode. Ouderen Bij oudere patiënten wordt aanbevolen om de behandeling te starten met de ondergrens van het doseringsbereik (totale dagelijkse dosis van 50 mg). Pas nadat een goede algemene verdraagbaarheid is vastgesteld, kan de dosering worden verhoogd om de dosis voor de algemene bevolking te bereiken. Leverfalen Patiënten met milde tot matige leverinsufficiëntie moeten de behandeling starten met een lagere dosis (totale dagelijkse dosis van 50 mg) en moeten onder streng medisch toezicht staan. Enantyum-tabletten mogen niet worden gebruikt bij patiënten met een ernstige leverfunctiestoornis. Nierfalen Bij patiënten met een lichte nierfunctiestoornis (creatinineklaring 60 - 89 ml/min) moet de aanvangsdosering worden verlaagd tot een totale dagelijkse dosis van 50 mg (zie rubriek 4.4). Enantyum-tabletten mogen niet worden gebruikt bij patiënten met matige tot ernstige nierinsufficiëntie (creatinineklaring ≤ 59 ml/min) (zie rubriek 4.3). Pediatrische populatie Enantyum-tabletten zijn niet onderzocht bij kinderen en adolescenten. Daarom zijn de veiligheid en werkzaamheid niet vastgesteld en mag het product niet worden gebruikt bij kinderen en adolescenten. Wijze van toediening De tablet moet worden doorgeslikt met voldoende vloeistof (bijvoorbeeld een glas water). De gelijktijdige toediening van voedsel vertraagt ​​de snelheid van de absorptie van het geneesmiddel (zie paragraaf ‘Farmacokinetische eigenschappen’). Daarom wordt in geval van acute pijn aanbevolen de toediening minstens 30 minuten vóór de maaltijd te laten plaatsvinden.

BEHOUD

Bewaring Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Hoe wordt Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten bewaard?

PVC-aluminium blisterverpakking: niet bewaren boven 30°C. Bewaar de blisterverpakking in de oorspronkelijke verpakking om het geneesmiddel tegen licht te beschermen. Aclar-aluminium blisterverpakking: voor dit geneesmiddel zijn er geen bijzondere bewaarcondities.

WAARSCHUWINGEN

Waarschuwingen Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Bij Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten is het belangrijk om te weten dat:

Wees voorzichtig bij gebruik bij patiënten met een voorgeschiedenis van allergische aandoeningen. Gelijktijdig gebruik van Enantyum en andere NSAID's, inclusief selectieve cyclo-oxygenase 2-remmers, moet worden vermeden. Bijwerkingen kunnen tot een minimum worden beperkt door de laagste effectieve dosis te gebruiken voor de kortst mogelijke behandelingsduur die nodig is om de symptomen onder controle te houden (zie rubriek 4.2 en de onderstaande rubrieken over gastro-intestinale en cardiovasculaire risico's). Gastro-intestinale veiligheid Gastro-intestinale bloedingen, ulceraties of perforaties, die fataal kunnen zijn, zijn bij alle NSAID’s in verschillende stadia van de behandeling gemeld, met of zonder waarschuwingssymptomen of een voorgeschiedenis van ernstige gastro-intestinale voorvallen. Als er bloedingen of gastro-intestinale ulceraties optreden bij patiënten die Enantyum krijgen, dient de behandeling te worden gestaakt. Het risico op gastro-intestinale bloedingen, ulceraties of perforaties neemt toe bij toenemende doses NSAID’s, bij patiënten met een voorgeschiedenis van ulcera, vooral indien gecompliceerd door bloedingen of perforaties (zie rubriek 4.3) en bij ouderen. Ouderen: Ouderen hebben een hogere frequentie van bijwerkingen op NSAID’s, vooral bloedingen en gastro-intestinale perforaties, die fataal kunnen zijn (zie rubriek 4.2). Deze patiënten moeten de behandeling starten met de laagst mogelijke dosis. Zoals bij alle NSAID's is het noodzakelijk om vóór aanvang van de behandeling met dexketoprofen de voorgeschiedenis van oesofagitis, gastritis en/of maagzweren te onderzoeken en ervoor te zorgen dat deze volledig genezen. Patiënten met gastro-intestinale symptomen of een voorgeschiedenis van gastro-intestinale stoornissen moeten zorgvuldig worden gecontroleerd op het optreden van spijsverteringsstoornissen, vooral gastro-intestinale bloedingen. NSAID's moeten met voorzichtigheid worden toegediend aan patiënten met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale aandoeningen (colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn), aangezien hun toestand kan verergeren (zie rubriek 4.8). Gecombineerde therapie met beschermende middelen (bijv. misoprostol of protonpompremmers) moet worden overwogen voor deze patiënten, en ook voor patiënten die gelijktijdig een lage dosis acetylsalicylzuur gebruiken of andere geneesmiddelen die het gastro-intestinale risico kunnen verhogen (zie hieronder en rubriek 4.5). Patiënten met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale toxiciteit, vooral als ze ouder zijn, moeten alle ongebruikelijke abdominale symptomen (vooral gastro-intestinale bloedingen) melden, vooral in de beginfase van de behandeling. Voorzichtigheid is geboden bij patiënten die gelijktijdig behandelingen krijgen die het risico op ulceratie of bloeding kunnen verhogen, zoals orale corticosteroïden, anticoagulantia zoals warfarine, selectieve serotonineheropnameremmers of bloedplaatjesaggregatieremmers zoals acetylsalicylzuur (zie rubriek 4.5). Nierveiligheid Met voorzichtigheid gebruiken bij patiënten met een verminderde nierfunctie. Bij deze patiënten kan het gebruik van NSAID’s een verslechtering van de nierfunctie, vochtretentie en oedeem veroorzaken. Voorzichtigheid is ook geboden bij patiënten die diuretische therapie krijgen of bij patiënten die hypovolemie kunnen ontwikkelen vanwege een verhoogd risico op nefrotoxiciteit. Tijdens de behandeling moet worden gezorgd voor voldoende vochtinname om uitdroging, die gepaard gaat met een mogelijke toename van de niertoxiciteit, te voorkomen. Zoals alle NSAID's kan het geneesmiddel een verhoging van de hoeveelheid ureumstikstof en creatinine in het bloed veroorzaken. Net als bij andere remmers van de prostaglandinesynthese kan het in verband worden gebracht met nadelige effecten op de nieren, die kunnen leiden tot glomerulaire nefritis, interstitiële nefritis, renale papillaire necrose, nefrotisch syndroom en acuut nierfalen. Oudere patiënten hebben een grotere kans op een verminderde nierfunctie (zie rubriek 4.2). Lever veiligheid Met voorzichtigheid gebruiken bij patiënten met een verminderde leverfunctie. Net als andere NSAID's kan het geneesmiddel een lichte voorbijgaande stijging van sommige leverparameters veroorzaken, evenals een significante stijging van AST en ALT. Als er een significante toename van deze parameters optreedt, moet de behandeling worden onderbroken. Oudere patiënten hebben een grotere kans op een verminderde leverfunctie (zie rubriek 4.2). Cardiovasculaire en cerebrovasculaire veiligheid Adequate monitoring en passende instructies zijn noodzakelijk bij patiënten met een voorgeschiedenis van hypertensie en/of licht of matig hartfalen. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij patiënten met een voorgeschiedenis van hartaandoeningen, vooral bij patiënten met eerdere episoden van hartfalen. Er is bij deze patiënten zelfs een verhoogd risico op hartfalen gemeld, omdat vochtretentie en oedeem zijn aangetroffen in verband met behandeling met NSAID's. Klinische onderzoeken en epidemiologische gegevens duiden erop dat het gebruik van sommige NSAID’s (vooral bij hoge doses en bij langdurige behandelingen) in verband kan worden gebracht met een bescheiden toename van het risico op arteriële trombotische voorvallen (bijvoorbeeld een hartinfarct of beroerte). Er zijn onvoldoende gegevens om een ​​vergelijkbaar risico voor dexketoprofen uit te sluiten. Bijgevolg mogen patiënten met ongecontroleerde hypertensie, congestief hartfalen, vastgestelde ischemische hartziekte, perifere arteriële ziekte en/of cerebrovasculaire ziekte alleen na zorgvuldige overweging met dexketoprofen worden behandeld. Soortgelijke overwegingen moeten worden gemaakt voordat een langdurige behandeling wordt gestart bij patiënten met risicofactoren voor hart- en vaatziekten (bijv. hypertensie, hyperlipidemie, diabetes mellitus, roken). Alle niet-selectieve NSAID's kunnen de aggregatie van bloedplaatjes remmen en de bloedingstijd verlengen door de prostaglandinesynthese te remmen. Daarom wordt het gebruik van dexketoprofen bij patiënten die andere behandelingen krijgen die de hemostase verstoren, zoals warfarine of andere coumarines of heparines, niet aanbevolen (zie rubriek 4.5). Oudere patiënten hebben een grotere kans op een verminderde cardiovasculaire functie (zie rubriek 4.2). Huidreacties Ernstige huidreacties, waarvan sommige fataal, waaronder exfoliatieve dermatitis, Stevens-Johnson-syndroom en toxische epidermale necrolyse zijn zeer zelden gemeld in verband met het gebruik van NSAID’s. Patiënten lijken aan het begin van de behandeling een groter risico op dergelijke reacties te lopen, aangezien de reacties in de meeste gevallen binnen de eerste maand van de behandeling optreden. De behandeling met Enantyum moet worden stopgezet bij de eerste verschijnselen van huiduitslag, slijmvlieslaesies of enig ander teken van overgevoeligheid. Maskering van symptomen van onderliggende infecties Dexketoprofen kan de symptomen van een infectie maskeren, wat het starten van een passende behandeling zou kunnen vertragen en daardoor de uitkomst van de infectie zou kunnen verergeren. Dit is waargenomen bij door de gemeenschap opgelopen bacteriële pneumonie en bacteriële complicaties van waterpokken. Wanneer dit geneesmiddel wordt toegediend voor de verlichting van pijn die verband houdt met een infectie, wordt controle van de infectie aanbevolen. Buiten een ziekenhuisomgeving moet de patiënt medische hulp inroepen als de symptomen aanhouden of verergeren. In uitzonderlijke gevallen kan waterpokken in verband worden gebracht met ernstige infectieuze complicaties van de huid en zachte weefsels. Tot op heden kan een rol van NSAID's bij de verergering van deze infecties niet worden uitgesloten. Daarom wordt geadviseerd het gebruik van Enantyum bij patiënten met waterpokken te vermijden. Meer informatie Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij patiënten: - met een aangeboren stoornis van het porfyrinemetabolisme (bijvoorbeeld acute intermitterende porfyrie); - met uitdroging; - onmiddellijk na een grote operatie. Als uw arts van mening is dat langdurige behandeling met dexketoprofen noodzakelijk is, moeten de lever- en nierfunctie en het volledige bloedbeeld (CBC) regelmatig worden gecontroleerd. Ernstige acute overgevoeligheidsreacties (bijvoorbeeld anafylactische shock) zijn zeer zelden waargenomen. De behandeling moet worden stopgezet bij de eerste tekenen van ernstige overgevoeligheid na inname van Enantyum. Alle noodzakelijke medische procedures moeten door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg worden gestart op basis van de symptomen. Patiënten met astma geassocieerd met chronische rhinitis, chronische sinusitis en/of neuspoliepen hebben een groter risico op allergie voor acetylsalicylzuur en/of NSAID’s vergeleken met de rest van de bevolking. Toediening van dit geneesmiddel kan astma-aanvallen of bronchospasme veroorzaken, vooral bij personen die allergisch zijn voor acetylsalicylzuur of NSAID’s (zie rubriek 4.3). Enantyum moet met voorzichtigheid worden toegediend bij patiënten die lijden aan hematopoëtische stoornissen, systemische lupus erythematosus of in aanwezigheid van bindweefselziekten. Dit geneesmiddel bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per tablet en is dus in wezen ‘natriumvrij’. Pediatrische populatie De veiligheid voor gebruik bij kinderen en adolescenten is niet vastgesteld.

INTERACTIES

Interacties Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Welke medicijnen of voedingsmiddelen kunnen de werking van Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten wijzigen?

De volgende interacties zijn kenmerkend voor niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) in het algemeen: Niet aan te raden associaties: - Andere NSAID's (inclusief selectieve cyclo-oxygenase-2-remmers) en hoge doses salicylaten (≥ 3 g/dag): de gelijktijdige toediening van meerdere NSAID's kan het risico op maag-darmzweren en bloedingen verhogen vanwege een synergetisch effect. - Anticoagulantia: NSAID's kunnen de effecten van anticoagulantia zoals warfarine versterken (zie rubriek 4.4) vanwege de hoge plasma-eiwitbinding van dexketoprofen en de remming van de bloedplaatjesfunctie en schade aan het gastroduodenale slijmvlies. Als het verband niet kan worden vermeden, moeten zorgvuldige klinische observatie en monitoring van laboratoriumparameters worden uitgevoerd. - Heparines: verhoogd risico op bloedingen (als gevolg van remming van de bloedplaatjesfunctie en schade aan het gastroduodenale slijmvlies). Als het verband niet kan worden vermeden, moeten zorgvuldige klinische observatie en monitoring van laboratoriumparameters worden uitgevoerd. - Corticosteroïden: verhoogd risico op gastro-intestinale ulceratie of bloeding (zie rubriek 4.4). - Lithium (beschreven bij verschillende NSAID's): NSAID's verhogen de lithiumspiegels in het bloed, die toxische waarden kunnen bereiken (verminderde renale uitscheiding van lithium). Deze parameter vereist daarom zorgvuldige monitoring tijdens de instelling, aanpassing en stopzetting van de behandeling met dexketoprofen. - Methotrexaat, gebruikt in hoge doses zoals 15 mg/week of meer: ​​verhoogde hematologische toxiciteit van methotrexaat als gevolg van een afname van de renale klaring, veroorzaakt door ontstekingsremmende geneesmiddelen in het algemeen. - Hydantoïnen en sulfonamiden: de toxische effecten van deze stoffen kunnen worden versterkt. Associaties die voorzichtigheid vereisen: - Diuretica, ACE-remmers, aminoglycoside-antibiotica en angiotensine II-receptorantagonisten: dexketoprofen kan het effect van diuretica en andere antihypertensiva verminderen. Bij sommige patiënten met een verminderde nierfunctie (bijv. gedehydrateerde patiënten of oudere patiënten met een verminderde nierfunctie) kan gelijktijdige toediening van middelen die cyclo-oxygenase en ACE-remmers remmen, angiotensine II-receptorantagonisten of aminoglycoside-antibiotica een verdere verslechtering van de nierfunctie veroorzaken, wat doorgaans reversibel is. In geval van gecombineerd voorschrijven van dexketoprofen met een diureticum is het essentieel om ervoor te zorgen dat de patiënt voldoende gehydrateerd is en om de nierfunctie te controleren bij aanvang van de behandeling (zie rubriek 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik). - Methotrexaat, gebruikt in doses lager dan 15 mg/week: verhoogde hematologische toxiciteit van methotrexaat als gevolg van een afname van de renale klaring veroorzaakt door ontstekingsremmende geneesmiddelen in het algemeen. Wekelijks bloedbeeld tijdens de eerste weken van de associatie. Verhoogde surveillance, ook voor oudere patiënten, in geval van zelfs licht nierfalen. - Pentoxifylline: verhoogd risico op bloedingen. Verhoog de klinische monitoring en controleer de bloedingstijd vaker. - Zidovudine: risico op verhoogde toxiciteit voor de erytrocytenlijn als gevolg van de werking op reticulocyten, met het optreden van ernstige bloedarmoede één week na het starten van de behandeling met NSAID's. Controleer tijdens de behandeling met NSAID's elke één tot twee weken het volledige bloedbeeld en de reticulocyten. - Sulfonylureumderivaten: NSAID's kunnen het hypoglykemische effect van sulfonylureumderivaten versterken door verdringing van de bindingsplaatsen van plasma-eiwitten. Combinaties om te overwegen: - Bètablokkers: behandeling met NSAID's kan hun bloeddrukverlagende effect verminderen als gevolg van de remming van de prostaglandinesynthese. - Ciclosporines en tacrolimus: NSAID's kunnen de nefrotoxiciteit versterken als gevolg van effecten die worden gemedieerd door renale prostaglandinen. Tijdens combinatietherapie moet de nierfunctie gecontroleerd worden. - Trombolytica: verhoogd risico op bloedingen. - Bloedplaatjesaggregatieremmers en selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's): verhoogd risico op gastro-intestinale bloedingen (zie rubriek 4.4). - Probenecide: kan de plasmaconcentraties van dexketoprofen verhogen; deze interactie kan het gevolg zijn van een remmend mechanisme op het niveau van de renale tubulaire secretie en glucuronideconjugatie en vereist een aanpassing van de dosis dexketoprofen. - Hartglycosiden: NSAID's kunnen de plasmaconcentraties van glycosiden verhogen. - Mifepriston: er bestaat een theoretisch risico dat prostaglandinesynthetaseremmers de werkzaamheid van mifepriston kunnen veranderen. Beperkt bewijs suggereert dat gelijktijdige toediening van NSAID's op dezelfde dag als de toediening van prostaglandine de effecten van mifepriston of prostaglandinen op de rijping van de baarmoederhals of de contractiliteit van de baarmoeder niet negatief beïnvloedt en de klinische werkzaamheid van medicamenteuze zwangerschapsafbreking niet vermindert. - Quinolone-antibiotica: uit dierstudies blijkt dat hoge doses chinolonen in combinatie met NSAID's het risico op convulsies kunnen verhogen. - Tenofovir: gelijktijdig gebruik met NSAID's kan het bloedureum en creatinine verhogen. Daarom moet de nierfunctie worden gecontroleerd om een ​​mogelijke synergetische invloed op de nierfunctie te controleren. - Deferasirox: gelijktijdig gebruik met NSAID's kan het risico op gastro-intestinale toxiciteit verhogen. Strikte klinische monitoring is noodzakelijk wanneer deferasirox samen met deze stoffen wordt toegediend. - Pemetrexed: gelijktijdig gebruik met NSAID's kan de eliminatie van pemetrexed verminderen; daarom is voorzichtigheid geboden bij het toedienen van hogere doses NSAID's; bij patiënten met milde tot matige nierinsufficiëntie (creatinineklaring tussen 45 en 79 ml/min) dient gelijktijdige toediening van pemetrexed en NSAID's te worden vermeden gedurende 2 dagen vóór en 2 dagen na toediening van pemetrexed.

BIJWERKINGEN

Zoals alle geneesmiddelen kan Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten bijwerkingen veroorzaken. Wat zijn de bijwerkingen van Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten?

De onderstaande tabel, onderverdeeld naar systeem/orgaanclassificatie en gerangschikt in volgorde van frequentie, toont de bijwerkingen, waarschijnlijk gerelateerd aan dexketoprofen, die optraden tijdens klinische onderzoeken en na het op de markt brengen van Enantyum-tabletten:

De meest voorkomende bijwerkingen zijn van gastro-intestinale aard. Maagzweren, perforaties of gastro-intestinale bloedingen kunnen voorkomen, soms fataal, vooral bij ouderen (zie rubriek 4.4). Na toediening zijn misselijkheid, braken, diarree, flatulentie, constipatie, dyspepsie, buikpijn, melena, hematemese, ulceratieve stomatitis, exacerbatie van colitis en de ziekte van Crohn gemeld (zie rubriek 4.4 ‘Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik). Minder vaak is gastritis waargenomen. Oedeem, hypertensie en hartfalen zijn gemeld in verband met behandeling met NSAID’s. Net als bij andere NSAID’s zijn de volgende bijwerkingen: aseptische meningitis, die voornamelijk kan optreden bij patiënten met systemische lupus erythematosus of bindweefselaandoeningen (purpura, aplastische en hemolytische anemie, en zelden agranulocytose en medullaire hypoplasie), waaronder het syndroom van Stevens Johnson en toxische epidermale necrolyse (zeer zelden bij doseringen en bij langdurige behandelingen), kan in verband worden gebracht met een bescheiden toename van het risico op arteriële trombotische voorvallen (bijv. myocardinfarct of beroerte) (zie rubriek). 4.4). Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het melden van vermoedelijke bijwerkingen die optreden na toelating van het geneesmiddel is belangrijk, omdat hierdoor een continue monitoring van de baten/risicoverhouding van het geneesmiddel mogelijk is. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het nationale meldsysteem op http://www.aifa.gov.it/content/segnalazioni-reazioni-avverse.

OVERDOSERING

Overdosering Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten - Wat zijn de risico's van Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten in geval van een overdosis?

Symptomen na een overdosis zijn onbekend. Soortgelijke geneesmiddelen hebben gastro-intestinale (braken, anorexie, buikpijn) en neurologische (slaperigheid, duizeligheid, desoriëntatie, hoofdpijn) stoornissen veroorzaakt. In geval van accidentele of overmatige inname moet onmiddellijk een adequate symptomatische behandeling worden ingesteld, gebaseerd op de klinische toestand van de patiënt. Actieve kool moet binnen één uur worden toegediend als meer dan 5 mg/kg door een volwassene of kind is ingenomen. Dexketoprofen kan worden geëlimineerd door dialyse.

ZWANGERSCHAP EN BORSTVOEDING

Bent u zwanger, denkt u zwanger te zijn, wilt u zwanger worden, geeft u borstvoeding? Neem dan contact op met uw arts voordat u Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten inneemt.

Enantyum-tabletten zijn gecontra-indiceerd tijdens het derde trimester van de zwangerschap en tijdens het geven van borstvoeding. (zie paragraaf 4.3). Zwangerschap Remming van de prostaglandinesynthese kan een negatieve invloed hebben op de zwangerschap en/of de ontwikkeling van het embryo/de foetus. Resultaten van epidemiologische onderzoeken suggereren een verhoogd risico op een miskraam, hartmisvormingen en gastroschisis na het gebruik van een prostaglandinesyntheseremmer in de vroege stadia van de zwangerschap. Het absolute risico op hartmisvormingen is verhoogd van minder dan 1% naar ongeveer 1,5%. Er wordt gedacht dat het risico toeneemt met de dosis en de duur van de behandeling. Bij dieren is aangetoond dat de toediening van prostaglandinesyntheseremmers een toename van pre- en post-implantatieverlies en embryo-foetale sterfte veroorzaakt. Bovendien is een verhoogde incidentie van verschillende misvormingen, waaronder cardiovasculaire misvormingen, gemeld bij dieren die tijdens de organogenetische periode prostaglandinesyntheseremmers kregen toegediend. Uit dieronderzoek met dexketoprofen is echter geen reproductietoxiciteit gebleken (zie rubriek 5.3). Vanaf de 20e^een Vanaf de week van de zwangerschap kan het gebruik van dexketoprofen oligohydramnion veroorzaken als gevolg van foetale nierdisfunctie. Deze aandoening kan kort na het starten van de behandeling optreden en is meestal omkeerbaar als de behandeling wordt gestopt. Daarnaast zijn er meldingen geweest van vernauwing van de ductus arteriosus na behandeling in het tweede trimester, waarvan het merendeel verdween na stopzetting van de behandeling. Daarom mag dexketoprofen tijdens het eerste en tweede trimester van de zwangerschap niet worden toegediend, tenzij strikt noodzakelijk. Als dexketoprofen wordt gebruikt door een vrouw die probeert zwanger te worden, of tijdens het eerste en tweede trimester van de zwangerschap, moeten de dosis en de duur van de behandeling zo laag mogelijk worden gehouden. Na blootstelling aan dexketoprofen gedurende enkele dagen vanaf de 20e^een Vanaf de week van de zwangerschap moet prenatale controle op oligohydramnion en vernauwing van de ductus arteriosus worden overwogen. De behandeling met dexketoprofen moet worden gestaakt als er sprake is van oligohydramnion of vernauwing van de ductus arteriosus. Tijdens het derde trimester van de zwangerschap kunnen alle prostaglandinesyntheseremmers de foetus blootstellen aan: - cardiopulmonale toxiciteit (vernauwing/voortijdige sluiting van de ductus arteriosus en pulmonale hypertensie), - nierdisfunctie (zie hierboven); de moeder en de pasgeborene, aan het einde van de zwangerschap, bloot aan: - mogelijke verlenging van de bloedingstijd, een anti-aggregerend effect dat zelfs bij zeer lage doses kan optreden, - remming van de samentrekkingen van de baarmoeder, wat leidt tot uitstel of verlenging van de bevalling. Borstvoeding Het is niet vastgesteld of dexketoprofen in de moedermelk wordt uitgescheiden. Enantyum is gecontra-indiceerd tijdens het geven van borstvoeding (zie rubriek 4.3). Vruchtbaarheid Net als bij andere NSAID's kan het gebruik van Enantyum de vrouwelijke vruchtbaarheid verminderen en wordt het niet aanbevolen bij vrouwen die proberen zwanger te worden. Stopzetting van de behandeling met dexketoprofen moet worden overwogen bij vrouwen die problemen hebben om zwanger te worden of die onvruchtbaarheidsonderzoeken ondergaan.

RIJDEN EN MACHINES GEBRUIKEN

Neem Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten in voordat u gaat autorijden of machines bedient. Heeft Enantyum 25 mg 20 omhulde tabletten invloed op de rijvaardigheid en het gebruik van machines?

Enantyum-tabletten kunnen bijwerkingen veroorzaken zoals duizeligheid, gezichtsstoornissen of slaperigheid. In dergelijke gevallen kan het reactievermogen, het besturen van een auto of het bedienen van machines verminderd zijn.